حوض ماهی سعدیه

سر ِ عاشقان سعدی هوس بهار دارد
زتفرّج گلستان ،دل ما قرار دارد
نظری به بوستان کن ،چوبهشت باغ جان کن
گذری به گلستان کن ،که دوصد بهار دارد
به سر مزار سعدی ، دل بیقرار سعدی 
زشکو فه زار سعدی به تو بس نثار دارد
سفری به کوی جان کن ،در شیخ آستان کن
دل ودیده ارمغان کن ، که بس افتخار دارد
زسبوی می پرستان ، گُل سرخ باده بستان 
که خدای شهر مستان، می ِ بی خمار دارد
سحری، خدا خدا کن، به حریم شیخ جا کن 
گذری به دلگشا کن ، که بسی هزار دارد
منشین اسیر ماتم ، بگذر زبیش و از کم
بنگر بدو کز عالم ، دل هوشیار دارد
به زبان برگ دانا، به نهان مرگ بینا
ز دل سکوت گویا، دل حقگزار دارد
ز شراب و شور ، زاده ، در ِ عاشقی گشاده 
به سفر قدم نهاده، سر کوی یار دارد
شب عاشقان بیدل ، غم چرخ را فرو هل
که به زهره جاه بابِل ، شب و روز کار دارد
بنگر به حوض ماهی ، که ز صنعت الهی 
به صفای صبحگاهی ،دل بی غبار دارد
نگران دشت و گلشن ، گذران به جان و از تن
سفری به روز روشن، زشبان تار دارد
به ترنّم خموشان، به صفای باده نوشان
چودرون پرده پوشان، دل پر شرار دارد
چو خُم ِ شراب جوشان، ز سیاه شب خروشان 
به صفای حق نیوشان، دل رستگار دارد