مرگ برادرم دکتر محمد علی رستگار

مرگ برادرم دکتر محمد علی رستگار

از دل نشاط و از تن و جانم قرار رفت       وقتی کز این جهان، علی رستگار  رفت

نیکی، بزرگ  مرد، که در باغ روزگار         چون گل شکفت و همره باد بهار رفت

در غربت غریب جهان، چون ستاره بود      در شب دمید و  در سحر بی قرار رفت

یادش به خیر باد، که آن جاودانه مرد        بس سربلند آمد و با ا فتخار، رفت     

برادر بزرگم دکتر محمد علی رستگار، روز چهارم اردیبهشت 1391 در تورنتو  کانادا، در گذشت، اندوه از دست دادنش چون کوه بر دلم فرود امد، او عمری نزدیک ترین دوست و همراه من بود، او اولین فرزند خانواده بود و من دومین، او سه سال از من بزرگ تر بود ولی گویی در دوران کودکی و نو جوانی ما دو همزاد بودیم که لحظه یی از هم جدا نمی شدیم، او بسیار با استعداد بود، در کودکی به موسیقی علاقمند بود و وویلون می نواخت، به عکاسی علاقمند بود و در خانه کارگاه عکاسی به راه انداخته بود، در کارهای فنّی با ذوق و مبتکر بود و همه ی این هنر ها به اضافه ی محبت و مهر ورزی و همراهی همیشگیش با من، او را مراد و مقتدای من کرده بود که بیشتر به خواندن و نوشتن علاقه داشتم، او چنان با همه ی دوران کودکی و نوجوانی من پیوند خورده است که لااقل در 20 سال نخست عمرم، هیچ خاطره یی را بدون او تداعی نمی کنم، از دبستان و دبیرستان گرفته تا دانشگاه، همیشه با هم بودیم، فراز و نشیب های زندگیمان را - بویژه در دوران پر تلاطم ملی شدن صنعت نفت - با هم  طی می کردیم و غم و شادیهای ما با هم بود، گویی با او دو همزاد بودم و روحی مشترک داشتم. چون گذشت روزگار هر یک از ما را به گوشه یی انداخت، همچنان برادران دوست باقی ماندیم، او سیما و رفتار و شخصیتی همچون پدرم داشت و به همین جهت همیشه او را ،چون پدر خود دوست داشتم و ترقی و تعالی مادی و معنوی وی و خانواده اش، مایه دل گرمی و شادی من بود.

او در 16 بهمن سال 1314 در فسا به دنیا آمد، تحصیلات حود را تا دیپلم علمی در این شهر گذراند و دوران سربازی خود را با عنوان افسر وظیفه در کرمان گذرانید و پس از اتمام این دوره به فسا بازگشت و دیپلم خود را از رشته ی طبیعی در دبیرستان ذوالقدر فسا گرفت و در سال 1337 در دانشکده ی کشاورزی شیراز قبول شد و مهندسی خود را  در سال 1340 از آن دانشکده گرفت و به خدمت وزارت کشاورزی درآمد و سالها ی خدمت پر بار و مسولیتهای اداری بسیار موفق خود را در بلوچستان و جیرفت و بجنورد و تهران سپری کرد و پس از 25 سال خدمت درخشان، خود را باز نشسته کرد و به ادامه ی تحصیل پرداخت و از دانشکده ی کشاورزی تهران فوق لیسانس اصلاح نباتات گرفت و دکتری کشاورزی خود را از آمریکا  اخذ کرد و سالها به تدریس در دانشگاه آزاد تهران، شهر ری، ورامین و رودهن مشغول بود و در این مدت علاوه بر آن که ریاست بخش و دانشکده ی کشاورزی برخی از این واحد ها را هم داشت به تحقیق و پژوهش  علاقه یی  سرشار نشان داد و در این مدت کتابهای زیر را تألیف کرد که در اغلب دانشگاهای دولتی و آزاد تدریس می شد و هر یک بارها تجدید چاپ شدند:

1-      دیمکاری : چاپ سوم انتشارات برهمند ، تهران در 5000 دسخه در سال1378چاپ ششم ،13378

2-      علفهای هرز و روش کنترل آنها،مرکز نشر دانشگاهی ،تهران ، 3000 نسخه

3-      زراعت عمومی ،انتشارات برهمند،تهران، چاپ هفتم ،در 5000 نسخه، سال 1383

4-      کنترل وگواهی بذر ، انتشارات برهمند، تهران، 3000 نسخه ،سال 1376

5-      زراعت گیاهان صنعتی ، انتشارات برهمند ، تهران ، 1384 ، 4000 نسخه،

6-      زراعت نباتات علوفه یی ، انتشارات برهمند ، تهران ،1384 در 5000 نسخه.

او چند کتاب دیگر را نیز در  دست تألیف و چاپ داشت که متاسفانه دست مرگ مجال اتمام آنها را به وی نداد و او در سال 1344 با سرکار خانم پروانه ی محسنی نیا ازدواج کرد و حاصل این پیوند، دو فرزند به نامهای شیلا و نونا ست که هر دو تحصیلات عالیه خود را در تهران و کانادا انجام دادند و اینک در کانادا زندگی می کنند و به کار مشغولند، همسر شیلا جناب دکتر سعید ذوالفقاری استاد و رییس بخش فیزیک دانشگاه تورنتو و همسر نونا دکتر امیر حسین بهزادی مدیر بخش ترافیک متروی تورنتو ست و هریک دو فرزند دارند. برادرم تا چهار ماه پیش در تهران زندگی می کرد و برای معالجه به کانادا رفته بود که متأسفانه در همانجا هم در گذشت.

آرزو می کنم که خداوند در این غم چانگداز به پروانه و عزیزانش، خواهران و برادرانم بردباری عنایت فرماد و روان برادر مرا شاد و با فرشتگان و نیکان همنشین بداراد. 

 مراسمی در روز پنج شنبه چهاردهم اردیبهشت ماه 1391 در مسجد جامع الرسول (تهران- سعادت آباد- میدان کاج) ساعت 16 الی 17:30برگزار میگردد.