جایزه‌ی پولیتزر
جایزه‌ی پولیتزر (Pulitzer Prize) جایزه‌ای است در روزنامه‌نگاری، موسیقی و ادبیات. این جایزه معتبرترین جایزه‌ی روزنامه‌نگاری در کشور آمریکا است که از سال ۱۹۱۷، هر ساله با نظارت دانش‌گاه کلمبیا به روزنامه‌نگاران و نویسندگان و موسیقی‌دان‌ها اعطا می‌شود.
جایزه‌ی پولیتزر۱۴ بخش مختلف دارد که از میان آن‌ها می‌توان به گزارش‌گری کاوش‌گرانه، تفسیر، نقد، عکاسی خبری و عکاسی مستند، کاریکاتور، گزارش‌گری بین‌المللی، درام، بیوگرافی، تاریخ، شعر و موسیقی اشاره کرد. همچنین بنیاد پولیتزر هر ساله جوایز نیم‌میلیون دلاری خود را به به‌ترین عکس‌های خبری در زمینه‌های مختلف در جهان اختصاص می‌دهد؛ عکس‌هایی که راویان جسورانه‌‌ی خبر در جهان باشند. دنیای روزنامه‌نگاری حرفه‌ای و همین‌طور ادبیات را نمی‌توان بدون جایزه‌ی پولیتزر تصور کرد. بنیان‌گذار این جایزه‌ی ارزش‌مند و معروف جهانی، روزنامه‌نگار معروف آمریکایی، «جوزف پولیتزر» است. جوزف پولیتزر در ۱۰آوریل ۱۸۴۷از پدری مجاری و یهودی‌تبار و در کشور مجارستان به دنیا آمد. پدر جوزف بازرگانی توانا بود و مادری آلمانی داشت. پولیتزر عاشق ورود به ارتش بود. او در سال ۱۸۶۴به کشور آمریکا مهاجرت کرد تا در جنگ داخلی آمریکا شرکت کند و به این طریق بر رویای خود جهت حضور در ارتش جامه‌ی عمل بپوشاند.
جنگ که پایان یافت، پولیتزر کار خود را در روزنامه‌ی «سنت لوئیس میسوری» شروع کرد. مدتی نیز پیش از این پولیتزر کار بر روی کشتی را آزمود، کاری که به هیچ‌وجه با روحیه‌ای او سازگار نبود. یکی از علایق ویژه‌ی پولیتزر هنگامی که در روزنامه‌ی سنت لوئیس کار می‌کرد دیدن بازی ِ شطرنج بود. او که زبان انگلیسی ضعیفی داشت اوقات فراغت خود را به مطالعه‌ی زبان انگلیسی و همین‌طور حقوق می‌پرداخت. این‌چنین شد که پولیتزر به دنیای روزنامه‌نگاری علاقه‌مند شد و پس از چند سال تلاش بی‌وقفه در سال ۱۸۶۹توانست در یک روزنامه‌ی آلمانی‌زبان به نام «وست لیش» استخدام شود. چهار سال در این رشته کار کرد و پس از این وارد نشر کتاب شد. پولیتزر در همین زمان با دختری پروتستان‌مذهب به نام «کیت دویس» آشنا شد و با او ازدواج کرد. آشنایی پولیتزر با «جیمز ویمن برت» باعث شد که او کار کردن در روزنامه‌ی «نیویورک ورد» را نیز تجربه کند. برت همان کسی است که سال‌ها پس از مرگ پولیتزر، زندگی‌نامه‌ی او را منتشر ساخت. تاثیرات پولیتزر به اندازه‌ای در عرصه‌ی مطبوعات آمریکا عمیق بود که پس از مرگش، جامعه‌ی مطبوعاتی آمریکا جایزه ای را به نام او بنیان گذاشت که نه تنها برنده‌شدن آن، بلکه کاندید آن شدن نیز افتخاری ادبی و هنری محسوب می‌شود. نشریه‌ی نیویورک ورد در آن زمان تیراژی حدود ۶۰۰هزار داشت که از روزنامه‌های پر تیراز آمریکا محسوب می‌شد اما پولیتزر نتوانست به کار در تحریه‌ی این روزنامه ادامه دهد چرا که در زمان جنگ، بینایی ِ خود را تا حدود زیادی از دست داده بود و مشکلات بینایی روز به روز افزون می‌شد. پولیتزر تنها ۴۳سال سن داشت که از تحریریه خارج شد و دیگر هیچ‌گاه برنگشت.
پولیتزر از راه روزنامه‌نگاری پول‌دار شد و آغاز این مسیر این‌گونه بود که پس از تلاش در عرصه‌ی روزنامه‌نگاری در سال ۱۸۷۲امتیاز روزنامه پست را به مبلغ سه هزار دلار خریداری کرد. او در این روزنامه بسیار افشاگرانه و جنجالی کار می‌کرد. یک سال بعد سهم خود را در این روزنامه فروخت و در سال ۱۸۷۹به طور هم‌زمان دو روزنامه‌ی سنت‌لوئیس دیسپچ و سنت لوئیس پست را خریداری کرد و پس از ادغام این دو روزنامه روزنامه‌ی سنت لوئیس پست-دیسپچرا بنا نهاد که هنوز هم این نشریه به نام «سنت لوئیس» در حال فعالیت است.
و این‌گونه شد که پولیتزر در سال ۱۸۸۲به مردی ثروتمند مبدل شد و توانست امتیاز روزنامه‌ی «نیوروک ورلد» را به قیمت ۳۴۶هزار دلار خریداری کند. این روزنامه پیش از این‌که پولیتزر آن را به دست بگیرد، روزنامه‌ای زیان‌ده بود که سالانه بیش از ۴۰هزار دلار زیان می‌داد اما با تخصص و پشت‌کار پولیتزر به روزنامه‌ای با تیراژ بالا تبدیل شد. در سال ۱۸۸۷و در اوج موفقیت کار، پولیتزر روزنامه‌نگار معروف «نلی بلای» را استخدام کرد.
داستان استخدام‌کردن نلی بلای داستان جالبی است. نلی بلای که نام اصلی‌اش «الیزابت کوکران» بود و هنگامی که کار خبرنگاری را آغاز کرد نام مستعار «نلی بلای» را برگزیده بود به عنوان یک طرفدار حقوق زنان به سردبیر روزنامه‌ی «سنت لوئیس» یعنی پولیتزر نوشت و از یک نویسنده‌ی ضد زن شکایت کرد. پولیتزر آن‌چنان تحت تاثیر این زن قرار می‌گیرد که مبادرت به استخدام او می‌کند.«بلای» داستان‌های تحقیقی بسیاری در مورد کار کودکان و شرایط ناامن کار در کارخانه‌ها نوشت.
روزنامه ورلد در سال ۱۸۹۵اولین روزنامه‌ی کمدی ِ رنگی به نام «یلو کید» را معرفی کرد که بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفت و در مدت کوتاهی شمارگان آن که ۱۵هزار بود به ۶۰۰هزار رسید. زندگی روزنامه‌نگاری پولیتزر زندگی ِ پر فراز و نشیبی بود. شهرت بسیار وسیع او حسادت‌های بسیاری به دنبال داشت تا جایی که سردبیر «نیویورک سان» ادعا کرد که پولیتزر از دین برگشته است و نباید مردم رونامه‌ی یک کافر را خریداری کنند. علاقه‌ی وافر پولیتزر به روزنامه‌نگاری موجب شد که او مدرسه‌ای را در ایالت کلمبیا دایر کند که هنوز هم از معتبرترین مراکز آموزش روزنامه‌نگاری در سراسر جهان به شمار می‌آید. تاسیس این مدرسه‌ی روزنامه‌نگاری برای پولیتزر کاری بسیار دشوار بود. او در ابتدا از «نیکلاس موری باتلر» رئیس دانش‌گاه کلمبیا خواست تا به ساخت این مدرسه‌ی روزنامه‌نگاری رغبت نشان دهد اما این اتفاق رخ نداد و تا زنده‌بودن پولیتزر به وقوع نپیوست. پولیتزر در سال ۱۹۱۱دیده از جهان فروبست و در گورستانی در برونکس نیویورک به خاک سپرده شد و تنها یک سال پس از مرگ او دانش‌گاه کلمبیا مبادرت به ساخت مدرسه علمی ِ روزنامه‌نگاری کرد. این مدرسه هنوز نیز مدرسه‌ی معتبری در حوزه‌ی روزنامه‌نگاری محسوب می‌شود و بسیاری از روزنامه‌نگاران نام‌دار از این مدرسه فارغ‌التحصیل شده‌اند. پس از ساخت این مدرسه آرزوی پولیتزر به وقوع پیوست و در سال ۱۹۱۷اولین جایزه‌ی پولیتزر به منتخبان ِ خبرنگاری، ادبیات، نمایش‌نامه، تاریخ و بیوگرافی اعطا شد.
پولیتزر در وصیت خود در مورد شوقش به پرورش روزنامه‌نگاران چنین آورده است: «من شدیداً به پیشرفت و ارتقای حرفهٔ خبرنگاری علاقه‌مندم و زندگی‌ام را در این حرفه سپری کردم و به آن به عنوان حرفه‌ای بی نظیر نگریستم. معتقدم که اهمیت شگفت آن به خاطر تأثیراتش بر اذهان و افکار عمومی است. مایلم که در جذب جوانان باشخصیت و توانا به این حرفه کمک کرده و همچنین آنهایی را که در این حرفه مشغول به کار هستند یاری دهم تا به بالاترین درجات روشنفکری و اندیشمندی و اصول اخلاقی نائل شوند»
(توانا-با تلخیص)